Przeszukaj forum

Przeglądając ofertę poszczególnych stacji pozyskiwania nasienia, nie sposób nie zauważyć coraz większego wyboru co do ilości i jakości dostępnych knurów. Prym w dalszym ciągu dzierży polska PBZ ale coraz śmielej hodowcy sięgają po zagraniczne krzyżówki międzyrasowe. Bardzo popularna szczególnie w mniejszych hodowlach jest DUxPi czyli krzyżówka Duroca z Pietrainem, która charakteryzuje się przyzwoitym przyrostem i odpornością na choroby czy warunki atmosferyczne. Istnieją także zalecania czy też rekomendacje firm genetycznych oferujących materiał mateczny, przykładem może być krycie duńskich loch knurem Duroc w czystości rasy. Wbrew powszechnej opinii dobór knura ma ogromne znacznie w finalnym rozrachunku gospodarstwa. Jak nie trudno się domyślić, najlepsze parametry w tuczu oferują skomplikowane krzyżówki składające się z wielu ras np. P76, Neckar, PIC 337, EBX itp. wyjątkiem są tutaj pietrainy które doskonalone są z reguły w obrębie swojej rasy. Przy wyborze genetyki ojcowskiej należy zatem skupiać się indywidualnie na rodzaju macior, warunkach panujących w chlewni, obsadzie na m2, możliwościach żywieniowych oraz co najważniejsze wiedzy osoby obsługującej zwierzęta. Nie będę w tym artykule pochylał się nad knurami PIC gdyż obecna słaba sytuacja firmy i brak prac genetycznych nad liniami sprawia że są dużo gorsze od konkurencyjnych linii. W przypadku przeciętnej chlewni o średnich wynikach oraz warunkach, warto pochylić się nad knurami cechującymi się względną odpornością na skrajne warunki, dobrze znoszącymi gorszej jakości żywienie itp. do takich należy zdecydowanie DUxPi oraz P76. Ten ostatni da nam duże lepsze wyniki od krzyżówki Duroca z Pietrainem a ponadto będzie łatwiejszy w obsłudze. P76 wyróżnia się różnymi etapami wzrostowymi patrząc na cały okres tuczu, na porodówce prosięta są mniejsze ale za to bardziej żywotne co ułatwia im pobranie odpowiedniej ilości siary. Do wagi 40-50 kg warchlaki wyglądają przeciętnie, raczej są dłuższe i mniej zbudowane co sprawia że raczej nie nadają się do fermy produkującej prosięta gdyż mówiąc ogólnie nie wyglądają ładnie. jest to jednak pozorne bo cały potencjał P76 pokazuje w tuczu gdzie osiąga bardzo dobre przyrosty nawet na paszach z dużą ilością strączkowych. Słynie on także z dobrego FCR i świetnej odporności na choroby czy warunki w budynku, toleruje także większe zagęszczenie czy mniejszy dostęp do karmnika. Sprawdza się przy cyklach zamkniętych i produkcji tucznika,coraz częściej jest dobierany do loch Naima. Ciekawą propozycja jest też pochodzący z tej samej "stajni" knur o nazwie Neckar, jego główną cechą w miarę równy wzrost zarówno przy niskiej jak i wysokiej wadze. W porównaniu do P76 rośnie trochę dłużej ( średnio min 7-10 dni) ale z drugiej strony rekompensuje to lepszą mięsnością. Jest tez dużo lepszym prosięciem o ładnie rozbudowanej budowie ciała a co za tym idzie osiąga większą masę urodzeniową i odsadzeniowa. Nie jest rekomendowany do młodych macior czy loszek ze względu że przy mniejszych miotach potrafi narobić problemów przy porodzie ( zaklinowanie się w szyjce, za słabe parcie loszek itp.). Jest on tez bardziej wybredny jeżeli mówimy o warunkach czy żywieniu. Ogólnie polecany dla ferm preferujących umiarkowany wzrost a maksymalną mięsność. Ostatnią grupą są knury osiągające najlepsze wyniki lecz dużo bardziej wymagające czyli EBX oraz Maxter. O amerykańskiej nowości nie będę się rozpisywał gdyż EBX od niedawna jest w Polsce i potrzeba wielu badań by potwierdzić jego wartość użytkową, jednak wiele badań w tym moje własne stwierdzają świetne przyrosty lecz trochę gorszę konwersję, nie mniej jednak jest to knur z potencjałem, lecz czas pokaże czy zadomowi się u nas na dobre. Jeżeli mówimy o knurze Maxter Hypor czyli francuskim hybrydowym pietrainie jest to linia terminalna dająca najlepsze wyniki wzrostu i konwersji paszy na świecie. Ogólnie znane knury rasy pietrain różnią od hypora i osiągają gorsze wyniki i co najważniejsze tempo wzrostu maleje od 70-80 kg, Maxter nie przejawia tej cechy i utrzymuje równomierne przyrosty do wagi ok 125 kg. W badaniach własnych na dwunastu ojcowskich liniach genetycznych, właśnie Maxter osiągnął zdecydowanie najkorzystniejsze tempo przyrostu względem zużycia paszy. Trzeba jednak do tej beczki miodu dodać łyżkę dziegciu, a tym dziegciem jest wrażliwość i wybredność tego Maxtera. Po pierwsze wymaga on dosyć dużo miejsca w klatce, bo pomimo jego dużej energii i zainteresowania ( potrafi specjalnie dla zabawy wywrócić człowieka ) jest leniwy i rzadziej chodzi do karmnika co sprawia że gdy jest ciaśniej rośnie słabiej. Jest też wrażliwy na warunki środowiskowe oraz błędy żywieniowe, ze względu na częsty brak owłosienia i wrażliwość na dotyk przy zbyt intensywnie działającej wentylacji czy braku ogrzewania na odchowalni może pojawić się biegunka czy problemy z układem oddechowym. Jakość stosowanych pasz jest także bardzo istotna gdyż zauważyłem że prosięta, warchlaki nie tolerują wysokich dawek śruty sojowej co objawia się bardzo często namnożeniem bakterii e.coli i chorobą obrzękową a w tuczu przy stosowaniu surowców rzepakowych czy strączkowych spada pobranie i wykorzystanie. Ze względu na świetny potencjał wzrostowy dochodzący do 1300-1400 gram, wymaga ułożenia specjalnego MPU premiksu z bardzo wysokimi udziałami mikroelementów najlepiej w formie organicznej oraz wysokich dawek witamin rozpuszczalnych w tłuszczach szczególnie E. Ze względu na bardzo mocno rozbudowane umięśnienie wzrasta obciążenie układu szkieletowego co sprawia że wapń z kredy może być za słabo przyswajalny lub dodatek jej za duży do bezpiecznego stosowania, dlatego zalecany jest wapń w postaci np. mrówczanu. Z racji że maxter jest też mocno zbudowanym prosięciem raczej nadaje się do krycia loch w 3 i dalszej ciąży ( chyba że mioty u loszek w 1 i 2 porodzie są pow.16 sztuk wtedy problem jest niwelowany i można pokryć pierwiastki). Ogólnie knur o cechach wybitnych lecz bardzo wymagający co sprawia że bardzo ciężko wykorzystać jego potencjał. W podsumowaniu należy stwierdzić że genetyka ze strony linii ojcowskiej determinuje wyniki osiągnę na odchowalni,tuczarni a odpowiedni jej wybór jest kluczowy dla wyniku ekonomicznego gospodarstwa.